مشکل من با Red Dead Redemption 2 چیست؟

بدون شک بازی Red Dead Redemption 2 یکی از برترین بازی‌های نسل یا شاید هم تاریخ باشد. اما خب باید قبول کنیم که هیچ بازی بدون اشکال یا ایراد نیست و اتفاقا Red Dead Redemption 2 مملو از ایراداتی است که شما را آزار می‌دهند. امروز با من و پیکسل‌آرتس همراه باشید تا با یکدیگر به مشکلات بازی Red Dead Redemption 2 بپردازیم.

مردمی گاها ترسو، گاها نترس

این مشکل را تقریبا در تمام بازی‌های شرکت راک‌استار می‌توان یافت ولی در Red Dead Redemption 2 به اوج این مورد رسیدیم. فرض کنید که با آرتور در حال قدم زدن در یک شهر هستید. خیلی آرام در حال راه رفتن در میان مردم می‌باشید و اشتباهی تنه به تنه‌ی یکی از مردان درون بار می‌زنید. در واقعیت (که بازی تاکید زیادی روی آن دارد) با یک عذرخواهی سر و ته کار به هم آمده و مشکلی پیش نمی‌آید. با این حال، در Red Dead Redemption 2 احتمال دارد که به دلیل همین تنه‌ی ساده، طرف مقابل شما را به یک دوئل دعوت کند و ممکن است که شما در این دوئل جان خود را از دست بدهید. نترسی، کله‌شقی و عملکرد‌های غیر قابل توضیح شجاعانه از طرف شخصیت‌های بازی، به همین اندازه غیر منطقی هستند. از طرفی دیگر، ممکن است که به عمد با کسی دعوا کنید و او را به مبارزه بطلبید. با این حال، طرف مقابل به راحتی تنها اظهار ناراحتی کرده و از دست شما فرار می‌کند. در Red Dead Redemption 2 میانه‌ای برای این مشکل وجود ندارد. در راه‌های بین شهری منتظر بمانید و اسلحه‌ی خود را آماده کنید. تاجری که از دور به شما نزدیک می‌شود، اسلحه‌ را می‌بیند، ولی به راهش به سمت شما ادامه می‌دهد. پس از این که به شما رسید، می‌داند که شما اسلحه به رویش کشیده‌اید و در صورت نیاز شما سریع‌تر می‌توانید شلیک کنید، ولی باز هم اسلحه‌ی خود را در می‌آورد و تلاش می‌کند که شما را به زور منصرف کند. مردم بازی یا بسیار ترسو یا بسیار نترس هستند که برای یک بازی با تاکید بر واقع‌گرایی، درست نیست.

کنترل بعضا اعصاب خردکن

این را قبول دارم که آرتور یک انسان عادی است و نباید از او انتظار حرکت سریع همانند اسپایدرمن داشته باشیم، ولی راک‌استار زیادی اغراق آمیز عمل کرده و بین دستور شما و حرکت آرتور، یک تاخیر نسبتا زیاد قرار داده که از اوایل بازی شما را آزار خواهد داد. این مورد زمانی به چشم می‌آید که شما در مبارزه هستید، نیاز به عکس‌العمل‌های سریع دارید و متاسفانه به دلیل تاخیری که بازی دارد، ممکن است کشته شوید. مورد دیگری نیز که شما را آزار خواهد داد، تاخیر در اجرایی کردن دستور شما حین اسب سواری است! باز هم قبول دارم که هیچ بازی‌ای نتوانسته اسب سواری را بهتر از Red Dead Redemption 2 به تصویر بکشد، ولی همین بازی نیز ایراداتی در این زمینه دارد و به واسطه‌ی همین تاخیر، به کررات در اوایل بازی با سر به درخت برخورد خواهید کرد که اعصاب خردکن است. البته با گذشت زمان و عادت کردن به این تاخیر، کم کم کنترل بازی برایتان عادی می‌شود و ناخودآگاه آن را در ذهن خود محاسبه خواهید کرد.

اسلحه‌هایی که جا می‌مانند

یکی دیگر از مواردی که به واقع‌گرایانه‌تر شدن بازی Red Dead Redemption 2 کمک کرده، این است که آرتور باید هر اسلحه‌ای که می‌خواهد (بجز ۲ هفت تیر یا کلتی که به کمرش بسته است) را از روی اسبش بردارد و اگر این کار را نکند، بدون اسلحه باید به مصاف دشمنانش برود. خب شما تصور کنید که از دست پلیس فرار می‌کنید. حواستان تنها روی فرار متمرکز شده. آیا در این لحظه یادتان می‌ماند که از روی اسبتان یک Rifle نیز بردارید؟ به کررات با این موضوع روبرو خواهید شد که در مواقع حساس، تنها ۲ هفت تیر برای مقابله با دشمنانتان در دست دارید. خب… مشکل از این بزرگ‌تر؟ مبارزه با دست خالی؟

قانون

همیشه در عناوین راک‌استار مشکل قانون وجود داشته است. البته این موضوع را پیش از این در بازی Skyrim نیز به وضوح دیده بودیم که متاسفانه از آن موقع تا کنون حل نشده است. شما خیلی عادی به بار رفته‌اید و تقاضای یک بشقاب غذا دارید. به آرامی غذای خود را می‌خورید. از بار خارج می‌شوید و می‌خواهید سوار اسبتان شوید. به اشتباه، آرتور به جای این که سوار اسب خود شود، سوار اسب کناری آن که اتفاقا خیلی هم نزدیک ایستاده است، می‌شود. اینجاست که تنها با یک حرکت اشتباه کل پلیس‌های شهر به دنبال شما میفتند و چنان با جدیت و قدرت با شما مبارزه می‌کنند که انگار قصد دزدی از بانک را داشتید و یا دشمن خونی شما هستند. از طرفی دیگر، یک روز تصمیم بگیرید که به قطار دستبرد بزنید. به قطار برسید، سوار آن شوید، پول‌های مردم را بدزدید و یک یک آنان را قتل عام کنید. پس از فرار از دست پلیس، مقداری پول به عنوان Bounty برای سر شما قرار داده می‌شود که تا اینجای کار همه چیز درست است. اما مشکل از جایی شروع می‌شود که شما با پرداخت این مقدار پول، به چشم قانون یک فرد بسیار قانونمدار و با سابقه‌ای پاک به نظر خواهید رسید! انگار نه انگار که شما تمامی افراد یک قطار را قتل عام کرده‌اید، کلی پول دزدیده‌اید و خلاف‌های دیگری نیز مرتکب شده‌اید. با پرداخت Bounty، شما همانند یک فرد تازه متولد شده در غرب وحشی هیچ سابقه‌ای نداشته و رسما از هر لحاظی آزاده هستید. خب نه به آن جدیت که بر سر اشتباهی سوار شدن اسب داشتید، نه به این آسان‌گیری که در بخشیدن فرد با پرداخت پول دارید.

شرف

Red Dead Redemption 2 یک سیستم شرف برای شما طراحی کرده که شما می‌توانید با المان‌های گیم‌پلی و فعالیت‌های مختلف در جهان بازی، آن را بالا یا پایین ببرید. اما یک جای کار در رابطه با سیستم شرف حسابی می‌لنگد. شما هرچقدر هم که تلاش کنید آدم با شرفی باشید، در طول داستان کارهایی انجام می‌دهید که کاملا برخلاف آن هستند. در حقیقت، خط داستانی بازی هیچ آزادی عملی به شما نمی‌دهد و اتفاقا رویدادهای بازی و فعالیت‌های آرتور، بیشتر به سمت منفی نوار شرف تمایل دارند، اما بدون هیچ دلیل منطقی، بدون هیچ استدلالی، این اعمال تاثیری روی نوار شرف شما ندارند و تنها اعمالی که شما در جهان بازی و خارج از ماموریت انجام می‌دهید، روی این نوار موثر خواهند بود. پس اگر آرتور محکوم است که انسانی بدون شرافت در طی ماموریت‌ها باشد و از طرفی دیگر در جهان بازی می‌خواهد انسانی با شرف باشد، آیا پارادوکس به وجود نمی‌آید؟ جالب آن است که کم‌تر کسی به این موضوع توجه می‌کند و تنها به همان تاثیری که این نوار روی انتهای بازی دارد، راضی هستند.

سیستم Fast Travel

شاید خیلی از دوستان اصلا این قابلیت را در Red Dead Redemption 2 کشف نکرده باشند، ولی با ارتقای کمپ خودتان، این قابلیت برای شما باز خواهد شد. با این حال، باور کنید کم‌تر کسی از این قابلیت لذت می‌برد. اول آن که تنها با آپگرید کردن کمپ می‌توان این قابلیت را باز کرد. دوم، تنها از کمپ و چادر آرتور می‌توانید به نقاط مختلف بازی سفر کنید. یعنی، اگر شما ماموریتی را به پایان برسانید، برای استفاده از Fast Travel و رفتن به مکان ماموریت بعدی، باید کل راه تا کمپتان را با اسب بروید و از آن جا با استفاده از این سیستم، به محل ماموریت بعدی برسید! خب پس اصلا مفهوم Fast Travel از بین می‌رود! به شخصه بعد از متوجه شدن این مورد همیشه با اسب به همه جا رفتم و یکی از بی‌منطق‌ترین و بی‌کاربردترین امکانات بازی به نظر بنده همین سیستم Fast Travel بود.

داچ نقشه دارد! باور کنید که اینگونه نیست

در Red Dead Redemption 2 به کررات با این جمله از طرف داچ روبرو خواهید شد: I have a Plan. تمام اعضای کمپ بارها مشاهده می‌کنند که نقشه‌های داچ هیچ‌کدام جواب نمی‌دهند و هر دفعه نیز کل گروه را در ریسک قرار می‌دهد. اما هیچ وقت هیچ کس اصلا به خرد و توانایی او در رهبری گروه شک نمی‌کند. البته آرتور لحظاتی را با خود به این موضوع می‌پردازد، ولی اصلا در حدی نیست که جوابگوی حماقت‌های داچ باشد. داچ در اوایل بازی رهبری دل‌سوز و خوب است، ولی از همان اول هم نقشه‌هایش همگی اشتباه و به درد نخور هستند. از معدود کارهای درست داچ می‌توان به نجات جک اشاره کرد که دزدیده شدن جک در وهله‌ی اول هم تقصیر خود داچ بود! برای یک گنگ تبهکار که روی لبه‌ی تیغ راه می‌روند، چطور امکان‌پذیر است که بارها اشتباهات داچ را ببینند و هیچ چیز نگویند؟ این یکی دیگر از نقاط تاریک داستانی است که کسی معمولا به آن توجه نمی‌کند.

آرتور یا جان؟ قطعا آرتور

مورد آخر که بخواهیم به آن اشاره کنیم را در اصل نمی‌توان یک ایراد به تمام معنا دانست، بلکه در اصل قدرت شخصیت‌پردازی راک‌استار را باید تحسین کرد. جان، شخصیت اصلی نسخه‌ی اول بود که در زمان معرفی نسخه‌ی دوم، همگی شک داشتیم که آیا راک‌استار می‌تواند شخصیتی در این حد جذاب خلق کند یا خیر. اما Red Dead Redemption 2 کاملا شک‌ها را برطرف کرد و نشان داد که راک‌استار توانایی خلق چه شخصیت‌های بزرگی دارد. آرتور بدون شک اکنون شخصیتی به مراتب محبو‌ب‌تر از جان است و همین مورد باعث می‌شود تا محتویات انتهای بازی چندان برای بازی‌بازان خوشایند نباشد. چه کسی ابهت آرتور را رها می‌کند و به سراغ جان می‌رود؟ همه ما دوست داریم که همچنان با آرتور غرب وحشی را بگردیم و در راستای همین مورد، بسیاری حتی بازی را به اتمام نمی‌رسانند. این دسته از بازیکنان که خود من نیز در زمره‌ی آنان هستم، پس از تجربه‌ی بازی با آرتور، واقعا انگیزه‌ای برای کنترل جان ندارند و واقعا نمی‌توانند شخص دیگری را بجز آرتور روی اسبی که کنترلش را دارند، تصور کنند. در نهایت بار دیگر این مورد را ذکر می‌کنم که این بخش را نمی‌توان یک ایراد به تمام معنا تلقی کرد، ولی چیزی است که برای بسیاری از بازیکنان خوشایند نیست.