بررسی بازی Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge
بازگشت بازی لاک پشت‌های نینجا
بازی لاک پشت‌های نینجا سرانجام اومد و واقعا هم خوش اومد. بازی دقیقا همون چیزیه که توی نمایش‌هاش می‌دیدیم و ازش انتظار داشتیم. یک اکشنِ دوبعدیِ کارتونی و بسیار روان، درست شبیه بازی‌های کلاسیک این سری روی کنسول‌های میکرو و سگا. اما اتفاقا گیرِ کارم همینه که بازی شاید برای گیمرهای نوجوان که خاطره‌ای از آن سال‌های دور ندارن خیلی آش دهان سوزی نباشه. وقتی من اولین نوار بازی میکرویی که نزدیک سی سال پیش داشتم بازی لاک پشت‌های نینجا داشته طبعا حسم با کودک و نوجوانی که با فورتنایت یا در بهترین حالت کانتر استرایک گیمر شده، صد و هشتاد درجه متفاوت خواهد بود.
گیمر ناآشنا احتمالا فقط یک بازی اکشن ساده اما خوش‌ساخت رو تجربه می‌کنه اما من یک شاهکار خاطره‌انگیز رو مقابلم مشاده می‌کنم که در لحظات فراوانی از بازی به کنار دستیم میگم عه این دشمنه، عه اون مرحله و… پس باید بگیم بازی زیادی روی احساسات گیمرهای قدیمی‌تر تکیه کرده و شاید این از معدود ضعف‌هاش باشه. هرچند به هر حال همه از کوچک و بزرگ به نوعی با لاک پشت‌های نینجا به لطف کارتون و فیلم‌های مختلف آشنا هستند و حداقل از کنترل اون آبیه یا اون موشه هیجان‌زده خواهند شد!
بازی لاک پشت‌های نینجا شبیه آثار کلاسیک هست اما خیلی از اونا روان‌تر، شلوغ‌تر و البته آسان‌تر ساخته شده. بازی شونزده تا مرحله در شهر نیویورک داره که شما باید توی اونا نیروهای شردر خبیث رو از بین ببرین و نقشه هاشون رو متوقف کنین. مراحل بازی خیلی کوتاه و سرراست هستن و زود به باس آخر مرحله می‌رسین. تنوع این باسا هم از نظر عملکردی که دارن بد نیست، بعضی‌هاشون حرکات چندان خلاقانه‌ای ندارن ولی برخی دیگه کارهای جالبی انجام میدن.
بازی در تنوع دشمنان معمولی که به سراغتون می‌فرسته بیشتر می‌درخشه اما بازی اساسا این‌قدر شلوغه که خیلی فرصت ندارین برای ناکار کردن هر کدوم از اونا برنامه خاصی بچینین. اینطوریه که شما عملا اکثر بازی در حال چند تا کار تکراری هستین و یک سری از فنونی که در اختیار دارین عملا به کارتون نمیان. بهترین قدرتی هم که دارین یک چند ضرب ویژه هست که هم با کتک زدن دشمن‌ها و هم با اجرای یک حرکت نمایشی خسته کننده فعال میشه.
استفاده از این ضربه قدرتی برخلاف بازی‌ای مثل Streets of Rage 4 برای شما ریسکی به همراه نداره و این خیلی بازی رو آسون می‌کنه. به همین دلایل بهتره همون اول کار، بازی رو روی بالاترین درجه سختی آغاز کنین؛ به‌خصوص که بازی خیلی کوتاهه و توی سه ساعت تموم میشه، مگر بخواین همه آیتم‌های مخفی رو پیدا کنین و چالش‌های بازی رو پشت سر بزارین.
خوشبختانه بازی لاک پشت‌های نینجا در کنار حالت آنلاین، بخش چند نفره محلی هم داره و شما با چند دسته می‌تونین توی دورهمی‌هاتون از بازی لذت ببرین. شما در کنار چهار نینجای اصلی سه تا کاراکتر دیگه هم می تونین کنترل کنین که در ظاهر از نظر قدرت و سرعت با هم فرق دارن اما باور کنین این تفاوت‌ها به چشم نمیان.
درمجموع بازی لاک پشت‌های نینجا یک تجربه شاد، خاطره‌انگیز و تا حدودی مهیجه که بهتره اون رو روی سرویس‌های اشتراکی بازی انجام بدین یا بعد از تخفیف خوردن بخرین.
بازی لاک پشت‌های نینجا اکشنی بسیار خاطره انگیز است اما برای مخاطب جدید چنین معنایی ندارد.
بازی چند نفره محلی
اکشن خوب و روان
بسیار خاطره انگیز
کوتاهی بازی
