۱۵ کار احمقانه که شخصیت‌های غیر قابل‌ بازی انجام می‌دهند

فوق‌العاده است که چگونه بازی‌های ویدیویی از داشتن ۱۰-۱۲ شخصیت غیر قابل بازی (NPC) در کل بازی، تکامل یافته و حال صدها NPC را درون دنیای خود داشته که در شهرها و مکان‌های دیدنی مجازی، به گشت و گذار می‌پردازند. هرچند با وجود افزایش قابل توجه اندازه بازی‌ها و توجه به جزییات، هنوز بعضی NPCها عجیب‌ترین کارهای ممکن را انجام می‌دهند. و منظور ما از عجیب‌ترین، همان احمقانه‌ترین است. بیایید در ادامه به تعدادی از این کارها نگاه کنیم.

قفل نکردن خانه‌ها

از Assassin’s Creed Odyssey گرفته تا The Legend of Zelda: A Link to the Past، بعضی NPCها واقعا از حضور در کنار شما لذت می‌برند. بعضی از آن‌ها آنقدر به شما علاقمند هستند که می‌گذارند در آشپزخانه آن‌ها چرخیده و احتمالا تعدادی از وسایل‌شان را نیز قبل از رفتن بردارید. بعضی عناوین مانند Divinity: Original Sin، با تنبیه کردن بازیکن در صورت برداشتن آیتم‌هایی که به آن‌ها تعلق ندارد، سعی نموده تا این مشکل را برطرف کنند. با این وجود، هنوز تعداد قابل توجه‌‌ای NPC وجود داشته که می‌گذارند شما بدون هیچ مشکلی به راحتی وارد خانه آن‌ها شوید.

نادیده گرفتن بازیکن

بازی معروف Metal Gear Solid 1 بهترین مثال در مورد دشمنانی است که پس از پیدا کردن شما، بعد از مدتی حضورتان را نادیده گرفته و فراموش می‌کنند. با این وجود، حتی در عناوین مدرن و کاملا جدیدی چون Assassin’s Creed Odyssey نیز، نگهبان‌های درجه یک پس از دیدن شما باقی دشمنان را خبر کرده…. اما پس از یک دقیقه ندیدن شما به کار قبلی و بیهوده خود باز می‌گردند. زیرا طبیعیتا زمانی که خطری جدی، یا هر خطری ممکن است در محیط وجود داشته باشد، عاقلانه‌ترین کار آن بوده که بعد از چند ثانیه آن را فراموش کنیم.

واکنش شدید نسبت به چیز‌های کوچک

از سوی دیگر شما با عناوینی همانند Grand Theft Auto 5 روبرو می‌شوید، که در آن کوچکترین برخورد با NPCها باعث فریاد زدن و فرار کردنشان شده، و پلیس نیز به دنبال شما می‌افتد. یا نظر شما در مورد زمانی که پلیس از پشت به ماشین شما ضربه زده و شما به عنوان یک شخصیت منفی شناسایی می‌شوید چیست؟ نگذارید Skyrim را به یاد بیاوریم که گاهی اوقات اشتباهی لگد زدن به یک مرغ، باعث می‌شد تمام مردم روستا به قصد کشت دنبال شما بیفتند.

رها کردن آیتم‌های با ارزش در محیط

چرا باید یک آدم معمولی سکه‌هایش را درون یک کوزه شکستنی در خانه‌اش بگذارد؟ تازه آن هم زمانی که درهای خانه‌ها در عنوان The Legend of Zelda باز هستند؟ چرا NPCها در عنوان Diablo 3 طلاهای خود را در کوزه‌های موجود در محیط قرار می‌دهند؟ چرا بیگناهان عنوان Ghost Recon Breakpoint، هلیکوپترهایشان را دقیقا بیرون از پایگاه‌های به حساب مخفی خود پارک می‌کنند؟ البته اگر بخواهیم انصاف را رعایت کنیم، بعضی عناوین – همانند Dark Souls و CrossCode – طی سال‌ها توانسته‌اند توضیحی قانع کننده برای وجود آیتم‌های با ارزش و مواد اولیه در محیط ارائه دهند. اما زمانی که NPCها این اشیا را همینطور بی‌دلیل در محیط رها کرده‌ باشند، یکی از غیر‌قابل باورترین بخش‌ها در یک بازی رقم می‌خورد.

عدم موفقیت در محافظت از آیتم‌های خطرناک

مثال‌های مختلف و رایجی وجود داشته که در آن بعضی شخصیت‌ها ماسک‌های شیطانی، سلاح‌های قدرتمند و موارد دیگر را بدون محافظت درست و حسابی رها می‌کنند. اما در کنار این موارد می‌رسیم به شخصیتی مثل Tyrael از عنوان Diablo 3: Reaper of Souls، که Black Soulstone (سنگ سیاه روح) فاجعه‌‌بار را برداشته و می‌رود تا آن را پنهان کند… تنها با ۶ جنگجو به عنوان محافظ. باز خدا را شکر که فرشته مرگ یک دفعه‌ای ظاهر نشده، کتاب را ندزدید و از آن برای نابودی بشریت استفاده نکرد… اوه صبر کنید!

گفتگوهای ناشیانه

این یک معجزه است که تعداد زیادی از NPCها، گفتگوهای طولانی با بازیکن دارند. ولی زمانی که آن‌ها بخواهند با یکدیگر صحبت کنند، خصوصا در بازیی مانند Oblivion، همه چیز…. ضعیف می‌شود. کافی است به دو تا از سربازان موجود در بازی نگاه کنید، که یکی از آن‌ها پشت سر همدیگه می‌گوید «من تو را نمی‌شناسم و برایم مهم نیست که تو را بشناسم»، و حتی این دیالوگ را به NPC دیگری که می‌پرسد «جریان چیست؟» نیز تکرار می‌نماید. البته که اینکار را می‌کند.

سریعا به شما یک کار می‌دهند

«هی، من تازه الان تو را دیدم، و این موضوع دیوانه‌وار است، ولی تعدادی شیطان در دروازه شهر ما حضور دارند، پس شاید لطفا ما را نجات بده؟»

چندبار پیش آمده که شما وارد یک شهر شده‌اید و سریعا همه می‌خواهند کارهای مختلفی به شما بدهند؟ شاید تنها یک دقیقه از ملاقات شما گذشته باشد، ولی به همین سرعت وظیفه جمع‌آوری یک سری آیتم یا کشتن یک سری موجودات، یا تلفیقی از هر دو به شما محول شده است. حداقل قبل از کار دادن، ابتدا یکبار برایمان شام بخرید!

پریدن در جلوی حملات شما

خیر، منظور ما بازی Call of Duty: Modern Warfare نیست که در آن گاها شهروندان عادی در میان دشمنان قرار دارند. ما در مورد مواقعی حرف می‌زنیم که NPCها باید از جلوی حملات شما کنار بروند، اما اینکار را نکرده و باعث باختن شما می‌شوند. معمولا همکاران کنترل شده شما توسط هوش مصنوعی در بازی‌ها در این دسته قرار می‌گیرند (داریم به تو نگاه می‌کنیم Dom از Gears of War)، اما گاهی اوقات NPCهای عادی نیز برای شما دردسرساز می‌شوند.

مردن بخاطر شرایط محیطی

حس خوبی دارد وقتی یک حیوان وحشی را به جان دشمن انداخته و تکه پاره شدن دشمنتان را تماشا می‌کنید. اما بدون شک حس بدی داشته وقتی یک NPC را از خطری نجات می‌دهید، اما او قربانی یک حیوان وحشی می‌شود – که حقیقتا تقصیر او نیست – یا آنکه از یک دره سقوط می‌کند، که اینبار دیگر او کاملا مقصر است. وقتی NPCها به قصد مردن جلوی تیر و حملات شما نمی‌پرند، آن‌ها با مرگ‌های محیطی خود را زندان مجازی‌شان رها می‌نمایند. جدی می‌گوییم، اینقدر در GTA خود را جلوی ماشین‌ها نیاندازید. بس کنید!

نیازمند آن هستند که آن‌ها را زنده کنید

یکی از مشکلات Wolfenstein: Youngblood به هنگام عرضه، آن بود که هم‌ تیمی شما (که توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شد) دائما خود را به کشتن داده و نیازمند آن بود که شما او را زنده کنید. این موضوع واقعا روی اعصاب می‌رفت، اما بازی‌های دیگری هم مثل Borderlands 3 وجود دارند، که در آن باید NPCهای که نمی‌توانند در میدان نبرد عملکرد مناسبی داشته باشند را زنده کنید. حداقل در این مورد، سایر NPCها نیز شما را زنده خواهند کرد که یک نقطه قوت به حساب می‌آید.

بی‌توجه‌‌ای و فراموشی کلی

دفعات متعددی به هنگام بازی کردن Borderlands 3، بعد از مرگ یک شخصیت کلیدی یا نابود کردن یک باس مهم، شخصیت‌هایی چون Ava و Lilith، غافلگیر یا ناراحت به نظر می‌رسند. اما اگر دقیقا پس از آن کات‌سین‌ها شما پیش آن‌ها می‌روید، آن‌ها کاملا به حالت طبیعی و شاد خود بازگشته‌اند. چه کسی مرده؟ ما باید چه کاری انجام دهیم؟ اتفاقات قبلی را فراموش کنید، ما باید به شوخی و مسخره بازی بپردازیم! متاسفانه، این اتفاق بیشتر از آنکه فکرش را بکنید در بازی‌های دیگر نیز رخ می‌دهد.

دعوا گرفتن با شما

باشد قبول، شاید آن گروه از ولگردهای خیابانی خبر ندارند که شما Alduin، خورنده جهان در عنوان Skyrim را سلاخی کرده‌اید. با این وجود، آن‌ها احتمالا باید قبل از دعوا گرفتن با شما، کمی اندیشیده و در مورد مبارزه با شخصی که سلاح‌های قوی همراه خود داشته و زره Daedric را بر تن دارد، تجدید نظر کنند. به عنوان مثال، بعضی NPCها در بازی Grand Theft Auto 5 واکنش‌های متفاوتی نشان داده و گاها از دست شما فرار کرده یا به مبارزه با شما خواهند پرداخت. در حالی که نیازی نیست تک تک دشمنان با دیدن شما سلاح خود را بر روی زمین بگذارند، بدون شک در این دنیاها نیز ایده «مبارزه‌ای که نمی‌توان در آن برنده شد» باید وحود داشته باشد، مگر نه؟

جنگیدن در کنار شما (و بی‌استفاده بودن)

در حالی که به صورت کلی ما از جنگیدن NPCها در کنارمان ناراضی نیستیم، خصوصا در عناوینی مثل Halo که این موضوع می‌تواند حس یک جنگ بزرگ را در بازیکن به وجود بیاورد، نتیجه این عمل…. همیشه خوب از آب در نمی‌آید. به عنوان مثال، Helljumperها در عنوان Halo 2 را در نظر بگیرید. افراد بسیار خوبی هستند که برخلاف سربازان UNSC، واقعا دشمنان را می‌کشند. فقط هیچوقت نگذارید وارتاگ شما را برانند زیرا مستقیما به ته دره خواهید رفت. البته نقطه مقابل این موضوع، NPCهایی بوده که برای یک مبارزه به شما کمک کرده و سپس راه خود را در پیش گرفته و از شما جدا می‌شوند، همانند نبرد برای Hollow Bastion در Kingdom Hearts 2. مطمئنا خیلی خوب می‌شد اگر در مبارزه با هزاران Heartless می‌توانستیم از کمک Squall یا Yuffie بهره ببریم.

سد کردن راه شما

از میان تمامی جرم‌های اعصاب خوردکنی که یک NPC می‌تواند به آن‌ها مرتکب شود، بستن راه شما شاید یکی از غیر قابل بخشش‌ترین جرایم باشد. گاهی اوقات آن‌ها همینطوری بیهوده سر راه شما ایستاده‌اند، انگاری دارند حق شما برای پیشروی در بازی را به سخره می‌گیرند. اگر هم سعی کنید آن‌ها را تکان دهید، یا به نتیجه نمی‌رسید یا آنکه کل مردم شهر برای گرفتن انتقام به دنبال شما خواهند افتاد. بیش از هر چیزی، ناراحت‌کننده‌ترین مورد آن زمانی است که یک NPC به صورتی غیرطبیعی راه شما را سد کرده، و همانند رباتی که به دنیای بازی تعلق ندارد، هیچ‌گونه واکنشی از خود نشان نمی‌دهد.

هیچوقت تغییر نمی‌کنند

یکی از مواردی که در بازی Fallout 4 ما را اذیت می‌کرد، آن بود که چقدر تعدادی از این NPCها می‌توانند راکد باشند. حتی شخصیتی مثل Desdemona، به نظر می‌رسد که با پیشروی در داستان، همیشه و بدون هیچ تغییری همان مسیر از قبل تعیین شده و خسته کننده خود را دنبال می‌نماید. Preston Garvey بدون وقفه و پشت سر هم از شما می‌خواهد تا به شهرک‌های مختلف کمک کنید. این تازه بدون در نظر گرفتن بی‌شمار NPC بوده که بدون کوچکترین تغییری به زندگی و روند تکراری خود می‌پردازند. این موضوع در آن واحد گیج کننده، عجیب، غیرواقعی و اعصاب خوردکن می‌باشد. به صورت خلاصه بخواهیم بگوییم، واقعا حس و حال یک بازی توسعه یافته توسط بتسدا را دارد.