ظهور و سقوط کدهای تقلب

آیا حضور قابلیت پشتیبانی از نسل قبل در کنسول‌های نسل بعد دو شرکت سونی و مایکروسافت به ظهور مجدد کدهای تقلب کمک خواهد کرد؟

کدهای تقلب برای چندین دهه یکی از اجزای اصلی بازی‌های ویدویی محسوب می‌شدند، چراکه به بازیکنان اجازه می‌دادند تا بدون دغدغه، باس‌های سرسخت را شکست داده یا حتی بدون هیچ مشکلی در محیط بازی بگردند و از آن لذت ببرند! به نوعی می‌توان گفت که استفاده از کدهای تقلب، تجربه‌ی جدیدی را در یک عنوان ویدیویی به ارمغان می‌آوردند؛ اما با پیشرفت و بزرگ‌تر شدن دنیای بازی‌های ویدیویی، شاهد کمرنگ‌تر شدن و در برخی موارد ناپدید شدن آن‌ها بودیم.

خالقین کدهای تقلب هرگز آن‌ها را جهت استفاده از سوی بازیکنان طراحی نکرده بودند، بلکه علت ایجاد آن‌ها، کمک به سازندگان بازی‌ها جهت رفع باگ‌های موجود بود؛ این کدها همچنین سازندگان را قادر می‌ساختند تا بدون مشکل و به آسانی، باس‌های سرسخت هر مرحله را پشت سر گذاشته و به بررسی قسمت‌ها و مراحل مختلف آن بپردازند؛ این کدها در برخی موارد بدلیل عدم وجود بررسی نهایی یا صرفه جویی در زمان، در بازی باقی می‌ماندند و مورد استفاده‌ی بازیکنان قرار می‌گرفتند.

استقبال بازیکنان از حضور کدهای تقلب در عناوین ویدیویی، آن‌ها را از قابلیتی برای سازندگان جهت بهبود وضعیت و رفع مشکلات بازی، تبدیل به قابلیتی کرد که جهت بدست آوردنشان باید پولی پرداخت می‌شد یا بوسیله‌ی آن‌ها، افراد را متقاعد کرد تا دست به خرید مجله‌های «نینتندو پاور» (Nintendo Power) بزنند.

یکی از اولین شرکت‌هایی که از کدهای تقلب در پروسه‌ی ساخت و توسعه‌ی بازی‌های خود استفاده نمود، شرکت «کونامی» (Konami) در بازی Gradius بود؛ کدهای قرار گرفته در این بازی وظیفه داشتند تا به سازنده‌ی آن یعنی Kazuhisa Hashimoto کمک کنند تا به سادگی مراحل بازی را پشت سر گذاشته و به بررسی آن بپردازد؛ خیلی زود ترکیب فشردن کلیدهای بالا، بالا، پایین، پایین، چپ، راست، چپ، راست، b و a (که به کونامی کد شهرت دارند.) تبدیل به یکی از کدهای محبوب در دنیای بازی‌های ویدیویی شد! و نه تنها در بازی‌های کلاسیکی چون Contra مورد استفاده قرار گرفت، بلکه شاهد پخش و توسعه‌ی آن در اینترنت و سایر فرهنگ‌ها و حتی عروسک‌های Fisher-Price نیز بودیم.

کدهای تقلب از طیف گسترده‌ای برخوردار هستند، از کدهای ساده و کوچک گرفته تا کدهایی پیچیده و بزرگ! این کدها را می‌توان یکی از عوامل خاطره‌ساز شدن برخی بازی‌های ویدیویی برای بسیاری از افراد دانست، عناوینی همچون Mortal Kombat.

توسعه‌ی Game Sharks و Game Genies بازیکنان را قادر ساخت تا حتی به کدهایی که سازندگان قصد قرار دادن آن‌ها را در بازیشان نداشتند هم دسترسی پیدا کنند؛ در واقع این دو از اولین ابزارهای کرک بازی‌ها بودند. Game Sharks و Game Genies حتی در برخی موارد به ساخت، توسعه و انجام کارهای غیر ممکن در بازی‌هایی کمک کردند که امروزه از آن‌ها به عنوان افسانه‌های صنعت بازیسازی یاد می‌کنیم.

بازیکنان قدیمی که تجربه‌ی اجرای عناوین ویدیویی مختلفی را داشته‌اند شاهد کدهای تقلبی یه یاد ماندنی‌ای در بازی‌هایی چون Grand Theft Auto: San Andreas بوده‌اند؛ بطور مثال در عنوان Goldeneye بازیکنان از طریق کدهای تقلب قابلیت حضور در حالت Big Head را داشتند، یا در The Sims 2 بازیکنان می‌توانستند در کسری از ثانیه به حجم قابل توجهی از پول دست پیدا کنند. در بعضی موارد هم که در یکی از مراحل بازی با شکست مواجه شده و مجبور به تکرار مجدد آن بودیم، در چنین موقعیتی، کدهای تقلب یار بی کلکمان بودند و ما را در پشت سر گذاشتن قسمت‌های تکراری مراحل یاری می‌کردند.

همه چیز در کنار کدهای تقلب داشت بخوبی پیش می‌رفت تا آنکه پای اینترنت به بحث ساخت بازی‌های ویدیویی باز شد و با گسترش استقبال بازیکنان از آن، شاهد ناپدید شدن کدهای تقلب بودیم؛ علت این موضوع را می‌توان در قرار گیری Achievements و Trophies در این بازی‌ها دانست، چیزهایی که برای بدست آوردنشان باید مسیر مشخصی را پیموده و به شیوه‌ای قابل قبول کسبشان کنید؛ بنابراین روز به روز شاهد کاهش نرخ استفاده از کدهای تقلب در بازی‌های ویدیویی بودیم؛ گرچه هنوز هستند عناوینی که قابلیت استفاده از کدهای تقلب در آن‌ها وجود داشته، اما استفاده از آن‌ها ارزش زیادی برای بازیکنان ندارد.

با وجود ظهور و حضور قدرتمند کدهای تقلب در میان بازیکنان در گذشته، امروزه شاهد ناپدید شدن آن‌ها هستیم؛ گرچه در برخی عناوین هنوز هم رد پایی از آن‌ها وجود دارد، رد پایی نظیر سلامتی یا مهمات نامحدود، اما چنین قابلیت‌هایی نیز به ندرت دیده می‌شوند. سازندگان عناوین ویدیویی امروزه بسیار پیشرفت کرده‌اند و اجازه نمی‌دهند که هیچ چیز (مخصوصاً کدهای تقلب) تجربه‌ی لذت بخش بازیشان را با مخاطره روبرو کند. اگر افرادی بخواهند که همچنان از کدهای تقلب استفاده کنند باید به سراغ پلتفرم رایانه شخصی بروند، چراکه رایانه شخصی تنها پلتفرمی است که قابلیت استفاده از کدهای تقلب و مادها را برای بازیکنان فراهم می‌کند؛ گرچه در برخی عناوین نظیر Red Dead Redemption 2 شاهد حضور کدهای تقلب بوده‌ایم، اما توانایی‌های آن‌ها بسیار کمتر از حد انتظار بازیکنان بوده است.

حضور قابلیت پشتیبانی از نسل قبل در هر دو کنسول Xbox Series X و PlayStation 5 و امکان اجرای عناوین قدیمی که در آن‌ها شاهد حضور کدهای تقلب بودیم، شاید منجر به بازیابی رویکردی در مورد کدهای تقلب در جهان دیجیتالی امروز شده و در نهایت شاهد بازگشت و حضور مقتدرانه مجددشان در صنعت بازیسازی باشیم.

گرچه ممکن است که کدهای تقلب همچون گذشته حضوری مقتدرانه در صنعت بازیسازی نداشته باشند، اما جایگاه مهمی در تاریخ آن دارند؛ هرگز نمی‌توان منکر تاثیر قابل توجه کدهای تقلب برروی پروسه‌ی ساخت و توسعه‌ی عناوین ویدیویی شد. شاید بازی Goldeneye بدون حالت Big Head باز هم تجربه‌ی سرگرم کننده‌ای را برای بازیکنان به ارمغان می‌آورد اما نمی‌توانست این عنوان را برای آن‌ها خاطره انگیز کند. بهترین دستاورد برای یک بازی ویدیویی، خلق خاطرات لذت بخش برای بازیکنان خود است، خاطراتی که برای چندین دهه بر سر زبان آن‌ها جاری خواهد بود.