بازی Batbarian را وقتی شروع کردم خیلی توی ذوقم خورد. این اثر مستقل با یک پویانمایی دوبعدی آغاز می‌شود که جزییات گرافیکی‌اش در حد طرح اولیه‌ای پیش پا افتاده و تمیز نشده است. آن هم فقط چند ثانیه طول می‌کشد و هیچ از داستان بازی تعریف نمی‌کند.
وقتی بازی شروع می‌شود شما بین دو کاراکتر زن و مرد می‌توانید انتخاب کنید اما وقتی وارد گیم پلی می‌شوید عملاً این دو خیلی فرقی با هم ندارند و حتی ظاهرشان هم مهم نیست چراکه گرافیک پیکسل آرتی آنان کاملا ساده ساخته شده.
در طراحی محیط هم با این‌که سازنده تلاش خود را کرده، به خاطر نوع نورپردازی نقشه، شما معمولاً با نقشه‌ای تیره و تاریک با کمترین زیبایی و جزییات طرف هستید. البته این برای گیم پلی لزوماً بد نیست اما چشم را خسته می‌کند. خلاصه که بازی اصلاً شروع خوبی ندارد اما این همه ماجرا نیست و بعد از مدتی بازی بهتر می‌شود.
بازی بتبرین در سبک مترویدوانیا ساخته شده. یعنی شما یک نقشه بزرگ شامل اتاق‌های مختلف دارید که همه به یکدیگر متصل هستند اما برای دسترسی به بخش‌های جدید نقشه یا پیدا کردن راه مخفی‌ها باید حتماً قدرت یا شی خاصی را داشته باشید تا از پس پازل‌های سر راه خود برآیید.
بازی بتبرین استاندارد‌های اولیه عناوین مترویدوانیا را به زور رعایت کرده هرچند در مقابل بزرگانی مثل سری کسلوانیا اصلاً حرفی برای گفتن ندارد. بازی نه اکشن نفس گیری دارد نه نقش‌آفرینی پیچیده‌ای را پیاده کرده؛ بلکه حتی ارتقای کاراکتر بازی کمی به شانس وابسته است!
کلاً همه چیز بازی زیادی ساده، بی روح و در نتیجه خسته کننده است. این بازی داستان مهمی هم ندارد و حتی صحبت‌ها صداگذاری نشده‌اند. البته بازی طنز خوبی دارد و گفت و گوها سراسر از نیش و کنایه‌های بامزه هستند البته واضح است که باید حوصله نوشته خواندن را داشته باشید.
یکی دیگر از نقاط قوت بازی که سرگردانی در نقشه پیچ در پیچ آن را جذاب می‌کند موسیقی‌های الکترونیکی است که برایتان پخش می‌شوند. این موسیقی‌ها شبیه به آهنگ‌های کنسول‌های شانزده بیتی هستند و برای علاقه‌مندان به بازی‌های قدیمی قطعاً گوش‌نواز خواهند بود.
اما چیز مهمی برای این بازی تعبیه شده که برگ برنده اصلی آن در میان سایر آثار مشابه است. بازی بتبرین با این نام عجیبش می‌خواهد به یکی از خاص‌ترین سازوکارهای بازی اشاره کند که آن چیزی نیست جز استفاده از یک خفاش عجیب و غریب است.
در طول بازی شما همراهانی خواهید داشت اما همیشه از ابتدا یک خفاش شما را تعقیب می‌کند. این خفاش همیشه به دنبال میوه است و به میوه‌های گوناگونی که به اطراف پرتاب می‌کنید واکنش‌های مختلفی نشان می‌دهد. مثلاً یک میوه ساده را فقط می‌رود و می‌آورد که این معمولا برای روشن کردن چراغ‌ها و فعال کردن سکوها مفید است.
نوعی دیگر از میوه را وقتی می‌بیند به سوی آن هجوم می‌آورد که این موجب تخریب بعضی موانع و آسیب به برخی دشمنان می‌شود. بازی در استفاده از این خفاش بامزه بهترین بهره را برده و معما‌های بسیار خلاقانه ولی نه چندان سختی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. حتی حین مبارزه با غول آخر‌ها هم این خفاش کوچک کاربرد‌های خاص خودش را دارد.
البته به غیر از میوه معمولی، دارایی شما برای میوه‌های خاص محدود است و باید اندکی حواستان به دفعات استفاده از آنان باشد. هرچند بازی در ارایه این میوه‌ها خیلی هم خسیس نیست.
می‌توان گفت بازی بتبرین به وسیله سازوکار جدید استفاده از خفاش نجات یافته و می‌شود آن را برای علاقه‌مندان به سبک مترویدوانیا توصیه کرد.
بازی بتبرین به وسیله سازوکار جدید استفاده از خفاش در گیم پلی، نجات یافته و می‌شود آن را برای علاقه‌مندان به سبک مترویدوانیا توصیه کرد.
موسیقی خاطره‌انگیز
سازوکار خلاقانه استفاده از خفاش
