بررسی بازی Vaporum

دنیای بازی‌ها دارای یکی از پویاترین بازار های موجود در حوضه‌ی سرگرمی است. این بازار تا به امروز سبک‌های بسیاری را با آغوش باز پذیرفته، و از طرفی دیگر با برخی از آن ها با بی‌رحمی وداع کرده است. پیشرفت بی‌مانند و روزافزون صنعت گیم باعث می‌شود تا بسیاری از سبک‌ها و زیر سبک‌های بازی عمری کوتاه داشته باشند و تاریخ مصرف آن‌ها زودتر از چیزی که انتظار می‌رود به پایان برسد؛ مشکلی که سبک دانجن کرالر (Dungeon Crawler) مدتی است با آن دست و پنجه نرم می‌کند. اما Vaporum ماشین زمانی است که شما را به دوران طلایی عناوین دانجن کرالر باز می‌گرداند؛ دورانی که مکانیک‌های گیم‌پلی ساده‌تر و نقش پازل‌ها در بازی‌ها پر رنگ‌تر بودند. این ساخته‌ی استودیوی Fatbot یک دانجن کرالر تک‌نفره است که داستان و محیط آن به عطر استیم پانک آغشته شده و سازندگان سعی داشته‌اند تا با اعمال تغییراتی مدرن و به‌روزرسانی مکانیک‌های بازی، این سبک را از خرابه‌های تاریخ گیم بیرون بکشند. با نقد و بررسی این بازی همراه باشید.

Vaporum از همان قدم اول گیمر را به خود جذب می‌کند. داستان جالب و مرموز بازی که از طریق میان پرده‌ای خوش ساخت روایت می‌شود، شما را مجاب به شروع هر چه زودتر بازی خواهد کرد و این روند در طول بازی ادامه دارد. داستان از جایی آغاز می‌شود که شخصیت اصلی به ساحلی مرموز کشانده شده و در این ساحل با ابوالهولی آهنی مواجه می‌شود. وی ناگزیر قدم به داخل غول آهنی گذاشته و پس از کمی جستجو لباس‌هایی مکانیکی به نام Exo Rig پیدا می‌کند که هر یک به نحوی منحصر به فرد از صاحب خود محافظت می‌کنند. پس از پوشیدن این لباس‌ها جهت محافظت از خود، دیری نمی‌گذرد که او متوجه اهمیت آن‌ها در پرده برداری از رازهای این سازه‌ی مرموز و گذشته‌ی خود می‌شود. شما باید در این راه او را همراهی کنید.

بازی درست پس از ورود به شکم هیولا شما را تنها می‌گذارد. فضاسازی هنری Vaporum یکی از المان‌هایی است که به محض آغاز بازی خودنمایی می‌کند. باریکه‌ای از نور روی زمین به چشم می‌خورد و فضای جلوی پمپ‌های آب را روشن می‌کند. دیوارهای آهنی رنگ و رو رفته گویی شما را در خود خفه می‌کنند و سیستم‌های خودکار مکانیکی طوری در انتهای راهرو آرام گرفته‌اند که انگار قدم به درون موجودی زنده گذاشته‌اید. با کمی گشت و گذار و برانداز کردن محیط بازی متوجه طراحی و اتمسفر خاص Vaporum خواهید شد. گرافیک بازی بسیار چشم نواز است و همان طور که پیش‌تر به آن اشاره کردم، المان‌های استیم پانک در بازی به قدرت دیده شده و گاهاً خاطرات Bioshock 1 را برای شما زنده خواهد کرد. یکی دیگر از نقاط قوت طراحی بازی دشمنان آن است. مشخص است که تفکر بسیاری در ساخت ربات‌ها و دشمنان انجام شده است تا سبک و سیاق ویکتوریایی آن‌ها را در عین پرهیز از بزرگنمایی حفظ شود.

در اینجا باید اشاره کرد که صدا گذاری بازی نیز در سطح بسیار قابل قبولی قرار دارد و در آن به جزییات توجه شده است. صدای برخورد قطرات آب با زمین و بلند شدن بخار آب، حرکت سنگین دشمنان و سلاح های مختلف همه به خوبی در بازی تهبیه شده است. صداپیشه‌ی شخصیت در طول بازی اجرایی درخور دارد و از صداهای مختلف جهت فضاسازی هر چه بهتر در بازی استفاده می‌شود. در طول بازی نوارهایی صوتی پیدا می‌کنید که صداگذاران بازی در این جا نیز عملکرد بسیار خوبی داشته‌اند. شاید تنها خرده‌ای که بتوان به این قسمت بازی گرفت، صدای قدم‌های تکراری شخصیت است که می‌تواند گاهاً گوش شما را آزار دهد؛ به ویژه در هنگام حل پازل‌های طاقت فرسایی که نیازمند بالا و پایین رفتن‌های بسیار است و این تکرار معضلی است که گریبان گیر دیگر قسمت‌های بازی نیز شده است. پس از پشت سر گذاشتن چند مرحله‌ی ابتدایی، گیمر دیگر تقریباً با انواع اتاق‌ها و دشمن‌های رو به رو شده است و از این نقطه تا نزدیکی پایان بازی باید در محیط‌هایی تکراری با دشمنانی تکراری سر و کله بزند. دشمنان شما در این بازی ربات‌ها و هیولاهایی شبیه به انسان (نیمه انسان) هستند و شما برای مقابله با آن‌ها می‌توانید از میان سلاح‌های گرم و سلاح‌های سرد خود یک مورد را انتخاب کنید. بازی باز در استفاده از سلاح انتخاب چندان گسترده‌ای ندارد اما Vaporum سعی کرده است با قرار دادن اسلحه‌هایی با کارآیی استراتژیک مختلف از یکنواختی بازی بکاهد که به عقیده‌ی نگارنده این مورد تفاوت چندانی را رقم نمی‌زند. سیستم ارتقاء شخصیت جالب بازی یکی دیگر از موارد قابل توجه آن است. در Vaporum شما شخصیت خود را قوی‌تر نمی‌کنید و این Exo Rig یا همان لباس مخصوص شما است که ارتقاء پیدا می‌کند. شما باید در طول بازی امتیازهای انرژی را جمع آوری کرده و با استفاده از آن‌ها لباس خود را قوی‌تر کنید. علاوه بر امتیازهای انرژی در بازی آیتم‌هایی قرار داده شده است که با پیدا کردن آن‌ها انرژی Exo Rig شما به سرعت پر می‌شود که ارزش گشت و گذار در محیط بازی را دو چندان می‌کند. محیط Vaporum بسیار وسیع است و در جای جای نقشه می‌توانید اتاق هایی مخفی با آیتم هایی ارزشمند پیدا کنید. در این اتاق های مخفی همچنین می‌توانید دست نوشته ها و نوارهایی صوتی پیدا کنید که هر یک جزئیات بیشتری از داستان بازی در اختیار شما قرار خواهند داد. این موارد می‌تواند مصاحبه‌ی یکی از کارکنان یا خاطرات مکتوب افراد باشد که در نهایت شما را هر چه بیش‌تر در دنیای بازی غرق می‌کند. در مجموع می‌توان گفت که ارزش جستجوی آزاد در دنیای Vaporum  وجود دارد و شاید به پایان بردن مراحل در آن باید اولویت دوم شما باشد.

در آخر باید گفت که Vaporum برای من بازگشتی خوشایند به دنیایی بود که مدت‌ها از آن دور بودم. تجربه‌ی نقش آفرینی و بقاء در Vaporum به خوبی با سبک دانجن کرالر تلفیق شده است و این بازی شما را تا انتها به خود زنجیر می‌کند. بازی‌های بسیاری تا به امروز از قلب سبک استیم پانک متولد شده‌اند و  بسیاری از آن‌ها قصد تبدیل شدن به Rapture 2 را داشته‌اند، اما Vaporum ضمن عرضه‌ی ایده‌های جدید به همان فرمول دوست داشتنی قدیمی پایبند بوده است که همین بازی را متمایز می‌کند. باید در نظر داشت که این اولین شماره‌ی Vaporum و اولین عنوان Fitbot است و باید اعتراف کرد که این شروعی قدرتمند برای آن‌ها به شمار می‌رود.

خلاقیت در زنده کردن سبکی فراموش شده
صداگذاری قابل قبول
سیستم نبرد و پازل‌ها

تکراری شدن گیم‌پلی، دشمنان و پازل‌ها



امتیاز بازی : 7.5 [خوب ]

تجربه یک بازی «خوب» حداقل انتظاری است که باید از یک بازی داشته باشیم، غیر از این است؟ دلایل مختلفی برای گرفتن این امتیاز وجود دارد. ممکن است بازی هیچگونه ایده تازه‌ای نداشته و تنها ایده‌های دیگر بازی‌ها را، هرچند خوب، باز استفاده می‌کند، گیم‌پلی تکراری و یا مشکلات فنی نیز می‌تواند از گونه مشکلاتی انگشت شماری باشد که این بازی با آن سر و کله می‌زند با این وجود بازی مخاطب خاص خود را خواهد داشت و در گوشه کنار دنیای خود چیز جذابی برای عرضه دارد/ به‌‌صورت کلی تجربه آن مفرح است.

خوب